Ku przyszłości

Przyznam, że ani nie mam ochoty ani jakiejś szczególnej weny, aby pisać o kolejnych woltach lewicy, niezborności Budki czy cwaniactwie Hołowni. Ostatnio moje rozmyślania meandrują nieco futurologicznie. Niekoniecznie na czasy tuż po pandemii, bo te będą jak zawsze naznaczone histerycznym odbiciem. Raczej na nasz wiek i stojące przed nim wyzwania.

Zacznijmy od globalnego ocieplenia. Które jest i będzie ogromnym problemem. Ogromnym jednak nie egzystencjalnym dla ludzkości. Wbrew histerycznym informacjom płynącym od ekologicznych aktywistów to jesteśmy tą kwestię technologicznie unormować a kto wie czy nie odwrócić o przestrzeni następnych kilkunastu dekad. Nie będzie to łatwe i będzie się wiązać z przebudową całych modeli myślenia, ale jest to jak najbardziej wykonalne. Młodzież nie pamięta histerii dziury ozonowej. My z kolei, czyli pokolenie średnie nie pamięta dwóch innych histerii paliwowej i żywnościowej, jakie przetaczały się przez świat w latach 50 i 70. Postęp dał radę. Da i tym razem. Choć będąc przeciętnym Saudyjczykiem szkoliłbym języki i wybierał miejsce w Europie, dokąd mogę wiać.

Ciekawsza sprawa to strategie średnioterminowe przetrwania ludzkości. Globalne ocieplenie to pikuś. Jedna asteroida, kapryśny wybuch na słońcu, eksplozja megawulkanu i po nas. Cywilizacyjnie musimy wyjść poza okowy grawitacji. Mamy na to przy dobrych wiatrach 100-500 lat o ile nie wysadzimy się w międzyczasie. Dopiero kilkaset milionów lub miliard ludzi w koloniach w układzie słonecznym zapewni naszej cywilizacji pewną odporność. Abstrakcja? Na szczęście nie dla wszystkich. Bo to także bardzo opłacalny biznes. Z tanimi surowcami i niemal darmową energią. Kosmos powoli staje się trzecią falą postępu. Pierwszą są komputery a drugą…

No właśnie druga fala ruszyła. Od dawna wskazuję na lekceważenie biotechu w świecie opartym na chipach i telefonach komórkowych. Wszystkie analizy foresigrtowe wskazały, że tutaj właśnie powitamy drugą falę rewolucji. Biotech jest obecny w naszym świecie od wielu dekad. Ten kryzys żywnościowy, o którym pisałem. Głodujące Chiny i Indie umierająca Afryka. Trzeci świat skazany na powolne wymieranie. Norman Borlaug człowiek, o którym nigdy nie słyszeliście. Bo i po co. Miał tak mało interesujący zawód jak tylko się da. Krzyżował roślinki (znawców tematu proszę o wybaczenie uproszczeń). Zidentyfikował problem kiepskich plonów w krajach trzeciego świata, wprowadził nowe odmiany. Kryzys głodu przekształcił w epidemie niedożywienia. 51 lat temu świat dał mu za to pokojowa nagrodę Nobla. Jeden z nielicznych, którzy naprawdę zasłużyli. Ale do tematu. Biotechnologia pokazała swoją moc w tym roku. Szczepionki, których stworzenie trwa dekady wyprodukowano w ciągu miesięcy (reszta czasu to testy). Pokazała też niestety strukturę dziobania w tym wyścigu. USA i Europa Zachodnia długa przerwa, Chiny trochę Rosja… nic! Czyli Polska jak zwykle przespała? No nie do końca. Mamy ciekawą pozycję startową produkując masę biotechnologów i trzymając znośne zaplecze badawcze (nic rewelacyjnego, ale z wyspami ciekawych pomysłów). Więc z drobną pomocą UE i pewnymi kierowanymi dotacjami może (podkreślam może!) się nawet udać dostać nieco na gapę. Nie, jako duży gracz. Ale jako operator niszowych rozwiązań, kto wie?

Przyznaję, że w ostatnich latach w dziedzinach gospodarczych i naukowych wcale często zaskakiwałem się rodakami na plus. Nie wiem, co o tym decyduje ale jakoś tak wciąż, mimo wysiłków, nie potrafimy skręcić w grecko-argentyńską ścieżkę marazmu i obwiniania świata. Eksportujemy masę niegłupich ludzi, ale też sporo zatrzymujemy. Kto wie może kolejny raz uda nam się coś mimo wszystko. Chociażby z zazdrości w stosunku do Niemców i Duńczyków.